سیلیس رسوبی (Precipitated silica) یک نوع سیلیس (دی‌اکسید سیلیسیم، SiO₂) می‌باشد که از طریق سنتز شیمیایی با استفاده از فرایند رسوب دهی فرآوری می‌شود. به همین دلیل به آن سیلیس رسوبی گفته می‌شود تا از انواع سیلیس‌های تولید شده به روش‌های دیگر و همچنین کوارتز که نوعی سیلیس یافت شده در طبیعت می‌باشد، متمایز گردد. این ماده به شکل پودری سفید رنگ و معمولاً بسیار سبک (دارای چگالی ظاهری بسیار پایین) می‌باشد.

از ویژگی‌های اصلی سیلیس رسوبی می‌توان به خلوص بالا (معمولا بالای ۹۷ درصد وزنی)، سطح ویژه و تخلخل بالا و همچنین دارا بودن ساختار آمورف (غیر کریستالی) اشاره کرد. خوشبختانه، مورد آخر سبب عدم بروز عوارض ریوی ناشی از تنفش غبار سیلیس کریستالی مرسوم به سیلیکوزیس گردیده است.

سیلیس با خلوص بالا و به شکل پودری در صنعت یا از طریق آسیاب کردن (میکرونیزه کردن) سنگ استخراج شده از معادن سیلیس فرآوری می‌شود یا اینکه به روش‌های شیمیایی تولید می‌گردد. سیلیس بدست آمده از سنگ معدن (سیلیس معدنی) عمدتاً دارای ساختار کریستالی کوارتز یا کریستوبالیت می‌باشد. سیلیس معدنی دارای سطح ویژه و تخلخل بسیار پایین می‌باشد. متقابلاً، سیلیس تولید شده به روش‌های شیمیایی (سیلیس سنتزی) عمدتاً دارای ساختار آمورف و سطح ویژه و تخلخل بسیار بالایی می‌باشد. به همین دلیل دارای کاربردهای فراوانی در صنعت می‌باشد. سیلیس سنتزی به دو شکل رایج در صنعت تولید می‌شود: سیلیس رسوبی و سیلیس پیروژنیک (فیومد سیلیکا، اروزیل)

سیلیس رسوبی بیشترین میزان مصرف سیلیس سنتزی را در جهان به خود تخصیص داده است. عمده‌ترین مصرف سیلیس رسوبی در صنعت تایر سازی می‌باشد که اصطلاحاً به کربن بلک سفید نیز شناخته می‌شود.